[os] Take care of me, Darling #Spirk

 

 

[OS] Take care of me, Darling

Pairing : Spock/Kirk

ของขวัญปีใหม่ให้ทุกคน เย้เย้  อ่านคลายเครียดนะคะ ฟลัฟสั้นๆไม่มีสาระ(?) XD

 

 

 

 

 

 

.

.

.

 

 

กัปตันเจมส์ ที เคิร์ก แห่งยาน USS Enterprise ถอนหายใจออกมาอย่างยาวเหยียดพร้อมกับทิ้งร่างกายอันหนักอึ้งกว่าปกติของตัวเองลงบนเตียงนอน ความอ่อนล้าของกล้ามเนื้อทั้งร่างกายเมื่อมาเจอกับเตียงนุ่มๆทำให้จิมไม่อยากแม้แต่จะขยับตัวไปไหน เขารู้สึกว่าเปลือกตาของเขามันหนักอึ้ง ยิ่งกว่านั้นแขนขาก็ดูเหมือนจะไร้เรี่ยวแรงไปหมด ลมหายใจที่พ่นออกมาทางจมูกสวยๆของเจ้าตัวก็เหมือนกับจะมีอุณหภูมิสูงขึ้นกว่าปกติ คลับคล้ายกับว่าเขากำลังจะป่วย

 

 

ก็ถ้าจะป่วยก็คงไม่แปลก เขาไม่ได้นอนติดต่อกันมา 2 วันแล้วน่ะสิ

 

 

เมื่อประมาณ 2 วันก่อน ยาน Enterprise ได้รับภารกิจให้ส่งเสบียงจาก Star Base 10 ไปยังดาว New Vulcan ในตอนแรกเขาก็คิดว่ามันไม่ได้เป็นภารกิจสำคัญอะไร ไม่ได้จะต้องไปเสี่ยงตายที่ไหน แต่ระหว่างทางดันมาเจอเข้ากับพวก Klingon บ้าอำนาจ ที่พยายามจะทำตัวเป็นโจรสลัดอวกาศ อยากจะทำลายยานของพวกเขา เพียงเพราะว่ามันคือยาน Enterprise ที่แสนโด่งดัง แล้วเชื่อว่าน่าจะมีของอะไรสำคัญที่จะส่งไปยัง New Vulcan

 

 

ด้วยความที่ฝ่ายนั้นมีจำนวนมากกว่าและยาน Enterprise ยังสู้ได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่จากภารกิจคราวก่อน จึงใช้เวลานานกว่าปกติที่จะสลัดพวก Klingon หลุด ในวินาทีที่มั่นใจแล้วว่าทุกอย่างโอเค ทั้งโบนส์และต้นเรือชาววัลแคนที่พ่วงตำแหน่งคนรักของเขาก็พร้อมใจกันส่งสายตาอาฆาตที่แปลความได้ว่าให้เขากลับไปพัก จิมจึงได้โอกาสกลับมาที่ห้องของตัวเอง

 

 

จิมยังคงกลิ้งตัวไปมาบนเตียงที่ใช้ร่วมกันกับสป็อค ทั้งหมอนทั้งผ้าห่มบนเตียงก็พันกันจนมั่วไปหมด แต่เขาทั้งรู้สึกเหนื่อยและง่วงจนไม่อยากจะลุกไปไหน อีกใจนึงก็อยากจะไปอาบน้ำแต่สุดท้ายก็ทำใจจะลุกออกจากความสบายนี้ไม่ได้ จนเจ้าตัวก็เผลอหลับไป….

 

 

 

 

 

 

จิมตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่รู้สึกว่าหัวทุยๆของเจ้าตัวกำลังถูกลูบเบาๆ แต่สัญชาตญานป้องกันตัวยังไม่ทันได้ทำงานร่างกายก็อ่อนปวกเปียกโดยอัตโนมัติเมื่อรับรู้ว่าเป็นสัมผัสที่คุ้นเคยของสป็อค

 

“จิม คุณควรไปอาบน้ำนะครับ”

 

จิมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงของสป็อคจากที่ไกลๆ แต่ร่างกายมันหนักอึ้งจนไม่อยากลุกไปไหน

 

“เดี๋ยวไป” จิมตอบงึมงำ เขาเหนื่อยเกินกว่าที่จะพูดออกมาเต็มประโยคจึงตอบได้เป็นคำๆเท่านั้น

 

“ถ้าคุณหลับไปตอนนี้ ตอนเช้าคุณจะไม่สบายตัวนะครับ” จิมสามารถจับความห่วงใยที่อยู่ภายใต้น้ำเสียงเรียบๆนั้นได้ เขารู้ว่าคนรักของตัวเองเป็นห่วง แต่ก็นะ จิมไม่มีแรงแม้แต่จะกระพริบตาเลย

 

“ขอ 5 นาที” พอตอบเสร็จก็เอาหน้าซุกลงไปบนหมอนใบใหญ่ของเจ้าตัว ถึงไม่ได้ลืมตาแต่จิมก็รู้สึกได้ว่ามือที่ลูบหัวตัวเองหยุดชะงักไปแถมสป็อคยังลุกออกไปจากเตียงอีก จิมอยากยื่นมือขึ้นไปดึงสป็อคไว้ไม่ให้ไปไหน แต่ก็ทำได้แค่ส่งเสียงงอแงไม่พอใจในลำคอ

 

“ไปไหน” จิมถาม แต่ในหูก็ยังได้ยินเสียงคล้ายกับถอนหายใจเบาๆมาจากสป็อค วัลแคนบ้า ทำไมต้องถอนหายใจ มนุษย์ไม่มีเหตุผลสินะ วัลแคนบ้า….

 

นั่นคือความคิดสุดท้ายก่อนที่เจ้าตัวจะหลับไปอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

.

.

 

จิมสะดุ้งตัวตื่นเมื่อรู้สึกถึงความชื้นของไอน้ำรอบๆตัว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสป็อคถอดเสื้อผ้าออกเขาออกไปตอนไหน รู้แต่ว่าตัวเองถูกอุ้มวางลงบนเก้าอี้ตัวเล็กๆในห้องน้ำ (ในเวลาแบบนี้เขาก็อยากได้อ่างอาบน้ำนะ) จิมนั่งลงแล้วทิ้งน้ำหนักตัวเองบนกำแพงด้านหลัง ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายของเจ้าตัวค่อยๆกระพริบสู้กับแสงไฟในห้องน้ำที่มันแสบตาเหลือเกิน จิมใช้เวลาประมวลผลไม่นานถึงเข้าใจว่าสป็อคพาเขามาอาบน้ำ

 

“เดี๋ยวนี้ต้องบังคับอาบน้ำกันขนาดนี้เลยเหรอ สป็อค?” จิมพูดพลางยู่ปากใส่สป็อคอย่างไม่พอใจ (จิมคิดว่าไม่แฟร์มากๆที่สป็อคยังอยู่ในชุดยูนิฟอร์มเต็มยศ!) บอกว่าขอนอนก่อนแป๊ปเดียว แต่พอรู้ตัวอีกทีโดนจับถอดเสื้อผ้ามาอยู่ในห้องน้ำนี่มันคือการลักพาตัวกันชัดๆ!

 

“ไม่ถือว่าเป็นการบังคับครับ เพราะคุณบอกว่าขออีก 5 นาที ซึ่งตอนนี้ก็ผ่านมา 8.32 นาทีแล้ว เพราะฉะนั้นผมกำลังทำตามที่คุณบอกอยู่ครับ” สป็อคพูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามสไตล์ของเจ้าตัว แต่สำหรับจิมนั้นเหมือนเห็นวัลแคนแอบยิ้มมุมปากยังไงยังงั้น รู้สึกหมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูก อยากจะเอามือไปขยี้ๆหัวสป็อคให้เส้นผมที่ไม่เคยกระดิกนั้นจนยุ่งไปหมด

 

เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองเหนื่อยเกินกว่าที่จะเถียง (และก็เถียงไม่ได้ด้วย) จิมก็ได้แต่นั่งกอดอก คอยดูนะ เขาจะไม่ขยับตัวอาบน้ำหรือทำอะไรทั้งสิ้น เขาเหนื่อยแล้ว! จิมส่งสายตาคาดโทษให้กับคนรักของตัวเองที่ตอนนี้เดินไปหยิบขวดแชมพู? หืม?

 

 

เจ้าตัวยุ่งเลิกคิ้วถามสป็อคทางสายตาอย่างสงสัย แต่ก็ไม่มีคำตอบจากวัลแคนที่ตอนนี้เดินมาจับตัวของเขา(ที่ฝืนตัวพอเป็นพิธี)ให้หันมาอีกทาง มือใหญ่ๆของสป็อคค่อยๆประคองหัวของจิมให้เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับเปิดน้ำอุ่นเบาๆเพื่อที่จะล้างผมสีบลอนด์ของเจ้าตัวให้พอเปียก (ถึงจะมี Sonic Shower แล้วก็เถอะ แต่สป็อครู้ว่าจิมชอบอาบน้ำจริงๆมากกว่า) สป็อคบีบขวดแชมพูออกมาขยี้กับน้ำเล็กน้อยแล้วค่อยๆนวดลงบนหัวของจิมเบาๆ

 

 

สป็อคกำลังสระผมให้เขาหรอ?

 

 

สป็อคสระผมให้เขาเงียบๆ มือค่อยๆนวดบนหนังศีรษะไล่มาตั้งแต่บริเวณขมับ แล้วก็วนอีกครั้งจนเขารู้สึกผ่อนคลายยิ่งไปกว่าเดิม ถึงแม้สป็อคจะไม่ได้พูดแต่จิมกลับรู้สึกถึงความรักของสป็อค จิมหลับตาลงแน่นพร้อมกับขอบตาที่เริ่มร้อนผ่าว จะมาขี้แยตอนนี้ไม่ได้นะเคิร์ก เขาสรรหาคำพูดออกมาไม่ได้ว่าการกระทำเล็กๆของสป็อคทำให้เขามีความสุขแค่ไหน

 

 

จิมยิ้มบางๆ เมื่อรู้สึกได้ว่ากลิ่นแชมพูมันคุ้นๆ ก็มันกลิ่นเหมือนสป็อคนี่นา

สงสัยจะจริงที่เค้าบอกกันว่าวัลแคนขี้หวง

 

 

สป็อคค่อยๆล้างยาสระผมออกโดยระมัดระวังไม่ให้เข้าตาของจิม สป็อคทำทุกอย่างช้าๆและแม่นยำเหมือนกับคำนวณมาแล้ว หลังจากจัดการกับผมของจิมเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวก็หยิบครีมอาบน้ำขึ้นมา

 

จิมมักจะคิดเองเสมอว่ามือของวัลแคนเป็นจุดศูนย์รวมของความรู้สึก จิมไม่รู้หรอกว่ามันจริงหรือไม่จริง แต่เขารู้ว่ามือของวัลแคนเป็นสิ่งสำคัญมากๆ มือของสป็อคเรียว สวย และขนาดใหญ่ ทุกครั้งที่สัมผัสกันจิมจะรู้สึกอบอุ่นตลอดเวลา เหมือนกับตอนนี้ที่สป็อคค่อยๆไล่ทำความสะอาดตัวของเขาอย่างละเอียด กัปตันคนเก่งที่เคยเป็นเพลย์บอยตามที่ใครๆเขาพูดกันกลับยืนตัวแดง หน้าแดงไปหมด ปล่อยให้คนรักของตัวเองทำอะไรตามใจ สัมผัสของสป็อคไม่ได้ทำให้เค้ารู้สึกอะไรมากไปกว่าการที่ต้องการจะอาบน้ำธรรมดา เพราะพวกเขาทั้งคู่เหนื่อยเกินกว่าจะมีอารมณ์ทำอะไรกันในตอนนี้ แต่จิมก็ยังอดที่จะเขินไม่ได้

 

หลังจากจิมสะอาดเรียบร้อยจนเป็นที่พอใจ สป็อคก็ค่อยๆเช็ดตัวจิมเบาๆพลางห่อตัวคนรักด้วยผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่แล้วอุ้มกลับเข้าไปในห้องนอน ที่บนเตียงมีไดร์เป่าผมเตรียมไว้แล้ว อีกทั้งยังมีชุดนอนวางพร้อมให้ใส่เสร็จสรรพ

 

สป็อครู้สึกได้ถึงความสุขของจิม แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคนรักของเขาวันนี้เงียบกว่าปกติ สป็อคพากัปตันคนเก่งนอนลงบนเตียง พลางห่มผ้าห่มเรียบร้อยจนมิดลำคอ เหลือเพียงหัวบลอนด์ๆของเจ้าตัวกับลูกตาสีฟ้าๆที่โผล่พ้นผ้าห่ม มือสวยกระชับผ้าห่มของตัวเองให้แน่นขึ้น ดวงตาก็กระพริบมองเขา แต่ช้ากว่าปกติ คงเป็นเพราะเจ้าตัวเริ่มง่วงขึ้นมาอีกครั้ง

 

สป็อคลูบหัวของจิมเบาๆ พลางสั่งการให้คอมพิวเตอร์ลดแสงในห้องนอนลง เพื่อให้กัปตันของเขาได้นอนหลับสบายในคืนนี้ เพราะตัวของสป็อคเองยังมีหน้าที่ในแลบที่จะต้องเข้าไปตรวจงาน แต่ก่อนที่จะได้หันหลังเดินออกไป สป็อครู้สึกว่าชายเสื้อของตัวเองถูกคว้าไว้ด้วยมือของจิม ที่ตอนนี้ใบหน้าของเจ้าตัวโผล่พ้นออกมาจากผ้าห่มทั้งหมดแล้ว

 

“ฉันรักนายนะ สป็อค” จิมพูดออกมาเบาๆ พลางส่งยิ้มให้กับเขา

 

ยิ้มที่สป็อคคิดว่ามันสวยที่สุดในจักรวาล

 

“Taluk nash-veh k’dular, Ashayam”

 

 

 

 

 

 

 

 

.

.

 

 

 

 

fin.

 

 

 

 

* Vulcan สำหรับคนที่ไม่รู้เนอะ แต่คิดว่าถ้าอ่านฟิคบ่อยๆน่าจะรู้กันอยู่แล้วค่ะ 5555555 *

Taluk nash-veh k’dular : I cherish thee

Ashayam : beloved person ; term of endearment เรียกคนที่เรารักค่ะ หวานเนอะๆ

Ref. จากการอ่านฟิคแล้วจำมาค่ะ5555 XD

 

 

 

เบื่อหน้ากันไหมคะ? รู้สึกว่าแต่งบ่อยเกินไป 555555555 ไม่เคยแต่งคู่ไหนถี่เท่านี้มาก่อน คงเพราะช่วงนี้ว่างด้วย และเรากำลังย้อนดูเทรคซ้ำๆไปมาด้วยล่ะมั้งคะ

มันคือฟิคฟีลกู๊ดล้วนๆเลยค่ะ ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น เรารู้สึกมาตลอดว่าสป็อคเป็นคนที่ดูแลจิมได้ดีมากๆ นี่ยังไม่รวมที่เป็นคนหนักแน่นและรักจิมมากนะคะ มันคือ deep feeling ค่ะ ยอมใจกับสป็อคเวลาดูแลยัยจิม และจิมที่จะเผยด้านอ่อนแอของตัวเองออกมาให้กับสป็อค อยากเห็นเขาดูแลกันค่ะ งืออ

ถือเป็นของขวัญคริสต์มาสและปีใหม่ล่ะกันนะคะ ขอให้เป็นปีที่ดีของทุกๆคนที่หลงมาอ่านค่ะ

 

แนะนำติชมได้นะคะ ที่นี่หรือทวิตเตอร์ @pimpalalla เหมือนเดิมค่ะ >__<