[os] Chocolate ♡ #Spirk

 

[os] Chocolate ♡

Pairing : Spock/Kirk

มาเติมน้ำตาลกันในวันวาเลนไทน์ ฮี่ๆ ♡♡♡

 

 

 

 

 

‘สป็อค ฉันเบื่ออ่ะ’

‘กัปตัน ผมเห็นสมควรว่าคุณควรตั้งใจสานสัมพันธ์กับนายกเทศมนตรีของดาวมากกว่าที่จะมาส่งข้อความหาผมในเวลาทำงานครับ’

 

เจมส์ ที เคิร์ก ยู่ปากใส่โปรแกรมแชทใน PADD ของตัวเองอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นข้อความล่าสุดจากต้นเรือชาววัลแคนที่เพิ่งส่งมาหาเขาเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ก็วันนี้ถ้านับตามประเพณีของมนุษย์โลกแล้วเป็นวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก ซึ่งปกติกัปตันอย่างเขาก็ไม่ได้มีเวลาจะมาฉลองอะไรกับเทศกาลแบบนี้หรอก แต่วันแห่งความรักทั้งทีก็อยากอยู่กับคนรัก แต่แทนที่จะได้สมหวังกลับกลายเป็นว่าจิมต้องลงมาอยู่ที่ดาวอะไรไม่รู้กับโบนส์ ทั้งๆที่ภารกิจตอนแรกนั้น ไม่ได้ยืดยาวจนเขาต้องค้างคืนที่นี่ แต่ด้วยความที่เป็นภารกิจสร้างสัมพันธไมตรีแถมนายกเทศมนตรีก็ดูจะถูกอกถูกใจกับเขามาก จนยืนกรานให้อยู่ร่วมงานเลี้ยงฉลอง ทำให้กัปตันของยาน Enterprise ปฏิเสธไม่ได้จนต้องมาติดแหงกอยู่กับคุณหมอประจำยาน

 

วาเลนไทน์ทั้งที แต่ได้มาเดทกับโบนส์  ที่ตอนนี้อารมณ์หงุดหงิดยิ่งกว่าช่วงเวลาปกติไปอีก

 

ทำไมชีวิตเขามันน่าเศร้าขนาดนี้กัน

 

นึกถึงเพื่อนสนิทก็ได้ทีหันไปมองโบนส์ที่ตอนนี้แสดงสีหน้าเบื่อหน่ายเต็มทน  ขัดกับรอบๆตัวทั้งคู่ที่อยู่ท่ามกลางงานเฉลิมฉลองที่พวกเขาควรจะร่วมสนุกไปด้วย แต่จิมก็เข้าใจว่าเพื่อนตัวเองก็หงุดหงิดเหมือนกัน ก็เพราะแผนจะได้คุยกับลูกสาวในคืนนี้ก็เป็นอันพังหมดก็เพราะต้องค้างบนดาวนี้ด้วยกันทั้งคู่ คิดไปจิมก็ยิ่งถอนหายใจไปอีกครั้ง

 

“เฮ้ เจ้าหนู แกจะถอนหายใจอีกกี่รอบ เดี๋ยวไอ้หัวหน้านั่นมันก็กินหัวแกหรอกจิม” โบนส์ได้ทีก็บ่นใส่เพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆ

“นายก็ไม่ต่างจากฉันไหม ทำหน้าเบื่อขนาดนั้น” จิมตอกกลับเสียงเบาด้วยความที่ทั้งคู่นั่งอยู่ไม่ได้ห่างจากนายกเทศมนตรีเท่าไหร่นัก พลางเงยหน้าไปส่งยิ้มแห้งๆให้ทุกคนรอบๆ

 

“แต่แกมีสป็อคให้คุยด้วยใน PADD นี่หว่า”

“คุยด้วยอะไรหล่ะโบนส์ ตั้งแต่เช้าสป็อคบอกว่านี่เป็นเวลาทำงาน ตอบฉันมาไม่ถึง 5 ประโยคเลยเนี่ย”

 

จิมบ่นงึมงำพลางจ้องมอง PADD ในมืออย่างคาดโทษ ก็คนรักของเขาทำตัวไม่น่าไว้ใจตั้งแต่เช้า แทนที่จะลงมาบนดาวนี้ด้วยกันเจ้าตัวก็กลับบอกว่าให้พาโบนส์ลงไปแทน ตอนแรกจิมก็นึกว่าสป็อคจะมีแผนการเซอร์ไพรส์อะไรเขาในวันวาเลนไทน์หรือเปล่า แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่แล้ว รายนั้นคงอยากทำงานมากกว่า เพราะทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาสป็อคขลุกอยู่แต่ในห้องแลบจนดึกๆดื่นๆเสมอ

 

ชิ วัลแคนบ้างาน

 

ถึงจะนึกน้อยใจอะไรนิดหน่อยตามประสา แต่นิ้วมือก็ไวกว่าความคิดในสมอง กดส่งข้อความหาคนรักอีกครั้งทั้งๆที่ผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีด้วยซ้ำ รอยยิ้มจางๆเริ่มปรากฏให้เห็นบนใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าตัวเมื่อเห็นว่าสป็อคตอบกลับมาในทันที

 

‘สป็อค…’

‘ครับ’

‘สป็อคง่ะ’

‘มีอะไรครับ กัปตัน’

‘เปล่า <3’

‘ผมไม่เข้าใจเครื่องหมายที่คุณส่งมาครับ’

‘ก็หัวใจไง < 3 นี่ๆ หัวใจกลับข้าง!’

‘ผมไม่เห็นความคล้ายคลึงของหัวใจมนุษย์กับเครื่องหมายน้อยกว่าและเลข 3 เลยครับ’

 

จิมกลอกตาใส่ PADD ของตัวเอง ด้วยความที่รู้จักสป็อคมานาน เขาเชื่อว่าสป็อคเข้าใจเครื่องหมายที่มนุษย์ใช้สื่อความหมาย แต่บางทีก็แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจให้คนอื่นหงุดหงิดเล่นมากกว่า จิมคิดพลางยิ้มขำ

 

‘นายทำอะไรอยู่’

‘ผมเพิ่งเลิกอัลฟ่าชิฟท์กำลังเดินกลับห้องพักครับ’

‘เดินดีๆนะ’

‘ผมเดิน’ดีๆ’อยู่แล้วครับ คิดว่าคุณน่าจะรู้ดี’

‘ฮิๆ ดีมาก เอ้อ วันนี้อย่าไปรับช็อกโกแลตจากใครหล่ะ นายรู้ใช่ไหม?’

 

จิมขมวดคิ้วใส่หน้าจอ เมื่อเห็นว่าสป็อคทิ้งระยะการตอบไปนานเกินกว่าปกติ

 

‘สป็อค อยู่ไหนเนี่ย’

‘ผมเพิ่งถึงห้องพักครับ’

‘แล้วทำไมไม่ตอบที่ถามไปเมื่อกี้หล่ะ?’

 

เป็นอีกครั้งที่สป็อคเงียบไม่ยอมตอบ

 

‘ทำไมนายไม่ตอบฉัน’

‘ตอบอะไรครับกัปตัน’

‘อย่ามาทำซื่อเลยสป็อค นายไปรับช็อกโกแลตจากใครมาเหรอ’

 

Commander Spock is typing……

จิมจ้องข้อความตรงหน้านานเกิน 5 นาที แต่ก็ไม่มีข้อความใหม่เข้ามาสักที จากความสงสัยธรรมดาตอนนี้กัปตันคนเก่งของยานเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว นิ้วมือก็จิมหน้าจอ PADD แรงซะจนเพื่อนสนิทอย่างโบนส์เลิกคิ้วหันมามอง

 

‘ทำไมนายไม่ตอบ จะโกหกฉันเหรอ’

‘วัลแคนไม่โกหกครับ’

‘ก็ทำไมบอกไม่ได้หล่ะ’

‘ตอนนี้ถึงเวลาที่ผมต้องไปคุมห้องแลบแล้วครับ อีก 4.02 ชั่วโมงค่อยคุยกันครับกัปตัน’

 

จิมเบิกตากว้าง จ้องมองข้อความบนหน้าจอ PADD ของตัวเองอย่างเหลือเชื่อ ถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่สป็อคเลี่ยงไม่ยอมตอบคำถาม แต่เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่สป็อคแสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากตอบคำถามของเขา

 

ทำไมปากหนัก ทำไมดื้อแบบนี้!

 

จิมกระแทก PADD ลงบนโต๊ะเสียงดัง จนคนอื่นสังเกตเห็น เมื่อรู้ตัวก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆให้ทุกคนอีกครั้ง

 

“แกเป็นบ้าอะไรจิม ควบคุมอารมณ์หน่อย!” โบนส์หันมาบ่นใส่เพื่อนทันที แต่พอเห็นหน้าของเพื่อนสนิทที่ดูหงอยแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ถอนหายใจแรงๆหนึ่งทีพลางลูบหัวทุยๆเป็นการปลอบใจ

 

จิมมองเพื่อนสนิทของตัวเอง พลางคิดว่าอยากจะให้โบนส์ถามคนอื่นในยานดูว่าสป็อครับช็อกโกแลตจากใครมา แต่ก็หยุดความคิดของตัวเองไว้ตรงนั้น เขาไม่อยากเป็นคนน่ารำคาญ แถมไม่ใช่ว่าเขาจะหึงสักหน่อย เขาแค่อยากรู้เฉยๆเท่านั้นเอง จิมรู้ดีว่าสป็อครักเขา แต่ไอ้การที่ไม่ยอมบอกอึกอักมันน่าสงสัยจนหงุดหงิด มันเคืองใจนะ!

 

เอาหล่ะ รอไปอีก 4 ชั่วโมงค่อยคุยกันก็ได้ ตอนนี้ก็ทำหน้าที่กัปตันที่ดีไปก่อนก็แล้วกัน…

 

 

 

.

.

.

.

 

 

 

 

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

 

 

 

 

“สก๊อตตี้ บีมฉันกับหมอแมคคอยขึ้นไปได้แล้ว”

“รับทราบครับ กัปตัน!”

 

จิม เคิร์กยืนรอบีมขึ้นยานด้วยอารมณ์หงุดหงิด ส่วนสาเหตุที่ทำให้กัปตันที่มักจะยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอเป็นแบบนี้ก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากต้นเรือชาววัลแคนที่สงสัยจะคำนวณเวลาผิดจาก 4 ชั่วโมงเป็น 14 ชั่วโมง ที่ไม่ได้ติดต่อกลับมาหาเขา จากความสงสัยกลายเป็นหงุดหงิดจากความหงุดหงิดกลายเป็นโกรธ แล้วตอนนี้ความโกรธใกล้จะกลายเป็นความเสียใจเข้าไปทุกที เขารู้ว่าวาเลนไทน์มันไม่ใช่วัฒนธรรมของวัลแคน แต่ในใจลึกๆก็อดยอมรับไม่ได้ที่อยากจะให้สป็อคเห็นความสำคัญของมันบ้าง

เมื่อคิดไปพลางก็ขึ้นมาบนยานเรียบร้อยพอดี จิมกลอกตาให้กับความคิดไร้สาระของตัวเองพลางก้าวเท้าออกจากห้อง แต่ก็โดนขวางทางไว้ด้วยคีนเซอร์ที่ตอนนี้ยืนกล่องสีเหลี่ยมขนาดกลางผูกโบว์สีชมพูมาให้เขา

 

“อะไรเหรอคีนเซอร์ ให้ฉันเหรอ?” จิมรับกล่องมา พลางถามด้วยความสงสัย แต่เป็นสก๊อตตี้ที่ตอบแทนคีนเซอร์เหมือนทุกครั้ง

“ช็อกโกแลตวาเลนไทน์ของกัปตันนะครับ ลูกเรือฝากมาให้ครับ!” สก๊อตตี้ตอบพลางยิ้มกว้าง

“ขอบคุณมากนะ ฉันดีใจมากๆเลย จะกินให้หมดเลย!” จิมยิ้มกว้าง พลางมองกล่องช็อกโกแลตในมืออย่างมีความสุข

“แต่แหม ช็อกโกแลตของพวกเราจะสู้ช็อกโกแลตทำเองของแฟนกัปตัน— อุ้ย..” สก็อตตี้พูดยังไม่ทันจบก็หยุดพูดกระทันหันจนน่าสงสัย แถมยังส่งยิ้มให้กัปตันของยานอย่างอายๆ

 

หัวใจของจิมเต้นผิดจังหวะขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของสก๊อตตี้ หลังจากเค้นเอาคำตอบจากเจ้าตัวและคีนเซอร์ที่อึกอักไม่อยากบอกเท่าไหร่นักนานกว่า 10 นาที ก็ได้ความว่า สก็อตตี้ได้ยินมาจากเชคอฟที่ได้ยินมาจากซูลูที่ได้ยินมาจากอูฮูร่าอีกที ว่าสป็อคฝึกทำช็อกโกแลต ให้เขามาตลอดทั้งอาทิตย์ โดยมีอูฮูร่าเป็นครูฝึกสอนให้ โดยส่วนผสมทั้งหมดก็เป็นอูฮูร่าที่เป็นคนหามาให้ จิมเลยเข้าใจว่าเจ้าตัวก็คงกลัวว่าถ้าบอกเขาว่าอูฮูร่าเอาช็อกโกแลตมาให้แล้วเขาจะสงสัย เลยพาลอึกอักไม่ยอมบอกอยู่อย่างนั้น แถมคีนเซอร์ยังบอกอีกว่าได้ยินซูลูซุบซิบกับเชคอฟเมื่อเช้าว่าเมื่อคืนมีลูกเรือเห็นสป็อคอยู่ในห้องแลบทั้งคืน แถมซูลูยังคอนเฟิร์มกับลูกเรือส่วนหนึ่งมาอีกทีว่าได้ยินจากปากอูฮูร่าเลยว่าสป็อคปลุกให้ไปช่วยชิมช็อกโกแลตหลายครั้ง

 

หัวใจของจิมพองโตแค่นึกว่าสป็อคตั้งใจจะทำอะไรให้เขาในวันพิเศษ และจากนิสัยเจ้าตัวคงอยากให้มันเพอร์เฟ็ค นึกดีใจที่ตัวเองไม่งี่เง่าเค้นให้โบนส์ถามอูฮูร่าเรื่องสป็อคเมื่อคืน สองขารีบก้าวไปยังเทอร์โบลิฟท์เพื่อที่จะไปหาคนรักชาววัลแคนที่สะพานเรือ แต่ยังไม่ทันได้เดินไปไหนไกลก็เห็นเจ้าตัวออกจากลิฟท์มาอยู่ตรงหน้าเขาเสียก่อน

 

“ไง สป็อค” จิมมองคนรักของตัวเองพลางส่งยิ้มกว้าง แล้วรอยยิ้มก็กว้างขึ้นไปอีกเมื่อเห็นกล่องสีเหลี่ยมเล็กๆที่ผู้การชาววัลแคนยื่นมาให้เขา

“สุขสันต์วันวาเลนไทน์ย้อนหลังครับ จิม” สป็อคมองจิม พลางขยับมุมปากเล็กน้อยที่จิมมองเห็นอย่างชัดเจนว่ามันคือรอยยิ้มในแบบฉบับของสป็อค

“ในกล่องนี้คืออะไรหล่ะ?” จิมถาม รู้สึกพอใจเมื่อเห็นปลายหูแหลมๆของสป็อคเริ่มขึ้นสีเขียวจางๆ

“ช็อกโกแลตจากผม…ให้คุณครับ”

“หืม เหรอ แบบเดียวกับที่ลูกเรือให้ฉันหรือเปล่าหล่ะ” จิมยิ้มแกล้ง

“ไม่ครับ อันนี้เป็นช็อกโกแลตที่ผมทำขึ้นเอง–” สป็อคพูดพลางหยุดกลางคันเมื่อเห็นสีหน้าของจิม

“คุณรู้อยู่แล้ว?” สป็อคเลิกคิ้วถาม จิมสาบานได้เลยว่าน้ำเสียงของสป็อคเจือไปด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

“เพิ่งรู้เมื่อกี้ ได้ยินมาจากลูกเรือหน่ะ”

“ลูกเรือคนไหน–” ยังไม่ทันที่ผู้การจะพูดจบ กัปตันของยานก็ยกมือห้ามขึ้นมาเสียก่อน

“อย่าสนใจเลยสป็อค ฉันอยากจะบอกขอบคุณนายมากกว่า ฉันดีใจมากๆเลยนะ”

“ผมดีใจที่คุณชอบครับ” จากที่แค่ปลายหูขึ้นสีเขียวอย่างเดียว ตอนนี้โหนกแก้มของสป็อคก็กลายเป็นสีเขียวจางๆตามไปด้วยแล้ว

“แต่นายต้องรับผิดชอบนะสป็อค ทำให้ฉันคิดมากอยู่ได้ตั้งนาน” จิมพูดพลางยู่ปากใส่คนรักของตัวเอง ที่ตอนนี้เดินเข้ามาใกล้แล้วดึงกัปตันของยาน Enterprise เข้าไปกอดจนจมอก

“ครับ”

“ต้องตามใจฉันนะคืนนี้”

“ครับ”

“ห้ามดุตอนฉันกินช็อกโกแลตเยอะด้วยนะ”

“ครับ”

“รับปากแล้วนะ..”

“ครับ”

 

 

.

.

.

 

 

 

“Anything you want, Jim”

 

 

 

 

.

.

.

.

.

 

 

 

fin ♡

 

 

 

โอ้ยยยยยย งื้อออออ สุขสันต์วันแห่งความรักไปพร้อมๆกับ Spirk นะคะทุกคน *โปรยกุหลาบรอบๆ*

ตอนแรกมันสั้นมากนะเรื่องนี้ แต่งไปสักพัก เพิ่มนี่หน่อย เอ้ะ เพิ่มตรงนี้ดีกว่า อ้าว ยาวกว่าที่คิดไปอีก ฮือ 55555

ไม่ได้แต่งสักพักแล้วยุ่งมากๆเลยค่ะ พรูฟหลายรอบไปอีก กลัวภาษาแข็งๆ ติชมกันได้นะ ;–; fleetbook ก็ยังไม่ได้ทำต่อ วุ่นวายมาก เดือนหน้าก็จะยิ่งยุ่งมากไปอีกค่ะ //ร้อง

ฮรือว ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคนที่หลงมาอ่านเหมือนเดิมค่ะ ขอให้ทุกคนมีความสุขนะ อยากให้อ่านแล้วยิ้มเนอะ รักทุกคนนะคะ ฮรือว มันดีไม่ดียังไงติชมกันได้เสมอๆนะ อยากได้ฟีตแบคค่ะ ที่นี่หรือที่ทวิต @pimpalalla น้า >___<